Hoog water 2023 met hindernissen

 Hoog water 2023

Gisteren kon ik de verleiding niet weerstaan, naar het hoge water te gaan kijken. Vanuit Tilburg naar Waalwijk haven gereden. Voor ik de pont wilde oversteken, zag ik een andere weg die langs het water liep en die ben ik gaan volgen. Tussendoor steeds wat foto's genomen. 

Onderweg zag ik werklui die het dak van een transformatorhuisje moesten maken, want er was een enorme boom op gevallen. Ik reed maar door en dacht in Heusden uit te komen. Daar ben ik wel geweest, me flink vastgereden in de straatjes en uiteindelijk weer een polderland gevonden. Dan zie ik het bordje: welkom in Gelderland. Wel ja, waar ben ik nu weer? Zonder kaart of TomTom, ben ik nergens en ik kon uiteindelijk de weg niet meer vinden. Inmiddels was ik al een paar uur op pad. Dankzij de tuit kon ik me lozen, echter niet zonder schade. Dus weer een zeiknatte broek. 

Ik heb Megen, Doeveren, Genderen en Wijk en Aalburg gezien en nog meer dorpjes die ik niet kende. Door de smalle polderweggetjes, moest ik vaak uitwijken en zat ik weer vast in de modder. Na wat heen en weer gerij met de auto, toch weer losgekomen. Bij Doeveren stond een bord richting Waalwijk, hoera, iets bekends. Geen idee hoever Waalwijk dan was, ik heb namelijk ook Drimmelen gehad.  Ik moest met de point mee en op de pont nog wat gefilmd. Ik besloot ook met de telefoon wat foto's te maken en deed die daarna in mijn  jaszak. Wat achteraf mijn redding was. Over de Maas, weer gestopt en uitgestapt om te fotograferen. Het water stond erg hoog, maar nog niet zoveel als eerdere jaren. Toen had ik het wel gezien, ik was koud, nat, had honger en dorst. Ik was al om half negen vertrokken en nu was het kwart voor twaalf. Teruglopend naar de auto zie ik dat een koplamp stuk is. Balen dus. Maar erger nog, de portieren zaten dicht en op slot. De motor liep, de lampen brandden, de kachel stond hoog! Maar ik stond buiten.

Ik vroeg een man die daar ook fotografeerde of hij verstand had van auto-inbraak? Nee, dat had hij niet woehaaaaa. Enfin, mijn geluk dus dat ik de telefoon bij me had. Ik belde mijn zoon Vincent met een helpoproep en de lieverd heeft me samen met Thijs gered. Gelukkig had Vincent vakantie. Anders had ik iemand gevraagd voor mij de ANWB te bellen. Enfin, nog een drie kwartier wachten want hij zat in de Hornbach, kwamen ze me redden. Snel naar huis, douchen en schone kleren aan. Wat een avontuur. Later ben ik de redders maar een taart gaan brengen, waarbij Vincent meteen de koplamp heeft gemaakt. Vandaag blijf ik thuis.