Vera

Vera
Jan Siebelink
ISBN: 90-234-1971-5
Roman


Het leven van de in Den Haag geboren en getogen Vera Melchers lijkt volmaakt: haar huwelijk is alles voor haar, met liefde voedt zij haar enige dochter op. Toch zijn er afgronden: zowel in de herinneringen aan haar schooljaren en haar ouders, als in de verhouding tot haar man, haar dochter en haar jongere zusje. Vera is een hartveroverende roman over een vrouwenleven en de verbeten strijd om geluk.


Recensies:

Dit is het derde boek dat ik van Jan Siebelink lees. Knielen op een bed met violen vond ik deprimerend en saai. Suezkade niet veel beter. Misschien moet je leren Siebelink te lezen. Want ook in Vera kom je dezelfde thema's tegen. In Vera is het de schoonvader die leidt aan godsdienstwaanzin.
Heerda

Tijdens het lezen van dit boek begon ik me echt af te vragen: zou Jan Siebelink zelf dit boek wel hebben geschreven? Het beeld echt precies het leven van de gemiddelde vrouw uit, alsof hij het zelf geleefd heeft. Heel knap. Niet bijzonder aangrijpend om te lezen, het verhaal is niet bijzonder spannend of anders dan anderen, maar toch op een mooie manier geschreven.
Spijkenisse

Zou ik het erop kunnen gooien dat ik zoals veel lezers mezelf graag zou willen identificeren met Vera, en dit niet lukt?
Vera wordt herhaaldelijk omschreven als een opmerkelijke vrouw met een speciale uitstraling die mannen onherroepelijk aantrekt en vrouwen afstoot. Wellicht lukt het mij als vrouw zijnde om deze reden ook niet om contact te krijgen met Vera.
Of zou het zijn dat haar leven geen referentiekader heeft in het mijne? Haar onderlinge relaties met directe familie, haar carrière, haar liefdesleven, de moeder-dochter relatie waarin een vroege ziekte de angst voor verliezen aankaart, dat zich op een later moment in haar leven herhaalt.
Waar is de emotie? Waar is de zelfbeschouwing?
Ja, een leven van een vrouw die zoveel mee heeft en ook zoveel tegen krijgt, zoals velen van ons meemaken, en toen? Het is een boek dat gaat over de macht van het verleden, altijd nog, en over de onmacht die te breken. En als je dat bij het lezen te harte neemt valt alles op zijn plaats
Of we wel of niet content zijn met ons verleden vormt dit toch een deel van wie wij in het heden zijn. "De onmacht die te breken" - ik proef in het verhaal niet eens de wil of de strijd om die te breken, het is bij Vera een "staat van zijn" , zoals velen van ons het verleden laten sluimeren en daaruit herhalende factoren gestaag over ons heen laten komen.
Als ik dit gegeven in gedachten zou moeten houden bij dit verhaal dan had ik er graag wat verdieping in gezien, concrete formulering van gedachten, nu ervoer ik het als een zeer vlak verhaal, het stelde zelfs in sfeer en taalgebruik teleur.

Anne-Marie van den Bosch


Vera, een roman, waarin het leven wordt beschreven van een echtpaar uit het Haagse midden. Haar familie en schoonfamilie, haar man, haar kind, haar verliefdheid op een ander en het slot. Een verhaal waarin je wat herkent of niet, wat je zelf hebt meegemaakt of niet. Geen spanning, slechts een verslag van een leven. Met ups en downs, zoals wij allemaal ervaren. Mooie taal gebruikt, daar houd ik dan wel weer van. Een fijn boek om te lezen, tussen alle thrillers. De roman is niet écht bijzonder en toch wilde ik het zo snel mogelijk uitlezen. Verwachtte ik toch nog spanning?