De rode prinses

De rode prinses
Paul Biegel
ISBN 9020841882
Jeugd



Wij zijn nog nooit buiten de poort geweest,' zegt zij. 'Wij vinden dit erg leuk.
De twaalfjarige Rode Prinses wordt ontvoerd door de drie gemene rovers Holz, Bolz en Schwanenstolz, als zij voor de eerste keer buiten het paleis komt. Ze vindt de ontvoering helemaal niet eng, ze geniet er zelfs van. Van het volk heeft niemand ooit de Rode Prinses gezien. De bevolking denkt hierdoor dat ze niet echt bestaat en dat het een truc van de koning is om de mensen geld uit de zak te kloppen. Intussen beleeft de Rode Prinses - die wel degelijk bestaat - het ene avontuur na het andere.


Recensie(s)

De 12-jarige "Rode Prinses" wordt ontvoerd door drie gemene rovers als zij voor de eerste keer buiten het paleis, in "de rest van de wereld", komt. Ze vindt de ontvoering helemaal niet eng, geniet er zelfs van. Van het volk heeft niemand ooit de rode prinses gezien, en men gaat denken dat ze niet echt bestaat, dat het een truc van de koning is om zo (los)geld van de bevolking te krijgen. Intussen beleeft de rode prinses het ene avontuur na het andere. Een spannend, sprookjesachtig verhaal, met veel humor geschreven. Die humor gaat soms wel over de hoofden van de kinderen heen. Een fijn boek, in typische Biegel-stijl, met prima, tekstaanvullende gedetailleerde pentekeningen. Zelfstandig te lezen vanaf ca. 10 jaar; voorlezen vanaf ca. 7 jaar, waarbij ook de volwassen voorlezer zal genieten.
Redactie Bol.Com

Op Leesfeest mag 'De Rode Prinses' van Paul Biegel natuurlijk niet ontbreken. Al putten we met dit boek wel een beetje uit de oude doos, het is en blijft een topper. Zijn Prinsessen nooit eens vervelend? En verlangen ze nooit eens naar de wereld buiten de muren van het paleis? In dit boek wordt je een hoop duidelijk!
De Rode Prinses wordt beschermd opgevoed door de Koning en Koningin. De eerste jaren van haar leven komt ze niet buiten de muren van het kasteel. Geen van de onderdanen heeft haar dan ook ooit gezien. Maar op de twaalfde verjaardag van de Prinses is het dan eindelijk zover. Ze mag naar buiten! Het hele volk heeft zich buiten de poorten verzameld. Het kan niet wachten de Rode Prinses eindelijk eens met eigen ogen te zien.
Maar voordat ook maar iemand de kans krijgt om de Prinses te zien, gebeurt er iets vreselijks. De Rode koets van het Prinsesje wordt besprongen door rovers en die rijden met de Rode Prinses en haar hofdames, Laula en Paula, de bossen in.
De hofdames zijn bang, maar de Prinses heeft de tijd van haar leven. Eindelijk ziet ze de rest van de wereld. Ze ziet het allemaal als een groot avontuur. De hofdames weten na een paar uur terug bij het kasteel te komen en roepen ontsteld:
Arme Rode Prinses? Mijn hemel! Hare Koninklijke Hoogheid was in 't geheel niet arm. In 't geheel niet onder de indruk. Besefte totaal niet het gevaar waarin Hare Koninklijke Hoogheid zich bevond. (...) Bleef bij het raam zitten, drukte haar neus plat tegen de ruit ondanks al onze waarschuwingen, ja, lachte alsof ze plezier had, en... zong zelfs mee met de rovers.
Ondertussen slaat bij het volk de twijfel toe. Bestaat de Rode Prinses wel echt? Niemand heeft haar immers ooit gezien. En ook nu was ze al weer verdwenen voordat ook maar iemand een glimp op heeft kunnen vangen. Dit brengt sommige onderdanen op sluwe ideeën.
'De Rode Prinses' is een spannend maar vooral grappig boek. Doordat de Prinses nog nooit buiten is geweest ziet ze in alles wat er gebeurt geen enkel gevaar. De beschermde opvoeding van de Prinses heeft, zo blijkt al snel, niet het gewenste effect. De Koning en Koningin hadden de Prinses veel beter op tijd kennis kunnen laten maken met de buitenwereld, zodat ze had geweten welke gevaren er op de loer kunnen liggen.
De Prinses spreekt altijd in 'wij' en niet in 'ik' (bijvoorbeeld: 'wij hebben honger' in plaats van 'ik heb honger'). Ze verwacht van iedereen die ze tegenkomt, ook van de rovers, dat ze haar haar zin geven. Dat soms hele grappige situaties tot gevolg heeft.
Fiel van der Veen illustreerde het boek erg goed. Er is door het hele boek heen veel te zien op de prenten. Ze sluiten perfect aan bij het verhaal omdat ze eveneens erg grappig kunnen zijn!
Geri.

Even een koffietijdboekje om de hersenen wat rust te gunnen. Vandaag een slome dag gevierd en dus dit boekje gelezen. Een kinderboek, maar wel erg leuk en soms spannend en grappig. Een aanrader voor de tienjarigen onder ons.
GH