Mijn zoon Pascal

Mijn zoon Pascal
Ria Yben-Verboom
ISBN: 90-6020-702-5
Non-fictie/waargebeurd

Mijn voorbeeld
van Ria Verboom, je moeder

Op vier jarige leeftijd raakte je na een ongeval in coma.Dankbaar dat we je 10 jaar thuis hebben kunnen verzorgen. Met veel bewondering en respect hebben we gezien, hoe groot de wil was om te leven, tot de laatste dag.
Tekst uit het boek"Mijn zoon Pascal"geschreven door je moeder Ria Yben Verboom.
Je was een coma kindje, voor veel medici een plantje. Voor ons ,als we je toch met een plantje moeten vergelijken, een plantje die ons de mooiste bloemen gaf,als je het heel goed en met veel liefde verzorgde en dat hebben we gedaan.
Je bent een voorbeeld voor de rest van mijn leven .
Je moeder Ria
Deze herinnering is opgenomen in de speciale expositie ‘Tot Zover Jij & Ik’ in Museum Tot Zover.

Ria Yben-Verboom was moeder van een zoontje van 4 jaar. Een jonge motorrijder kon hem niet meer ontwijken, toen Pascal een vlieger zag en de straat opliep...Geen dodelijk ongeluk, maar het begin van een langdurig coma. Na 8 maanden ziekenhuis en vele bezoeken aan specialisten, besluit de auteur haar zoontje thuis te verplegen om twee redenen: ze komt tot de ontdekking dat er geen goede opvang voor comapatiënten bestaat en ze wil tegemoet komen aan de wens van haar dochtertje, die haar broertje graag thuis heeft. De instanties, de artsen en haar indirecte omgeving wijzen dit verbaasd en ongelovig af: weet ze wel waar ze aan begint? Ze wist het niet, maar achteraf heeft ze geen spijt van wat ze deed. Door het intensieve contact thuis, ook en vooral met zijn 2 jaar oudere zusje, lukt het soms reacties aan Pascal te ontlokken. Het vroeg inderdaad veel uithoudingsvermogen en inventiviteit om Pascal thuis te verzorgen, maar het resultaat was een gezien zijn situatie gezond kind dat zoveel mogelijk werd betrokken bij wat er in huis gebeurde. Ook de fysiotherapeut die bijna dagelijks kwam, deed wat hij kon om Pascal ondanks het coma verpleegbaar te houden. Na 9 jaar intensieve liefdevolle thuisverzorging is Pascal op 14 jarige leeftijd overleden.
Recensie:

De schrijfster van dit boek was tot 1978 een doodgewone huisvrouw, gehuwd met een timmerman en moeder van twee kleine kinderen. Dit veranderde plotseling toen het zoontje van 4 jaar tijdens het vliegeren door een motorrijder geschept werd en een ernstige hersenbeschadiging opliep. Pascal bleef ondanks een neurochirurgische ingreep in een (wakend) coma. De eerste maanden was er vooral de onwetendheid, de onzekerheid en hoop op verbetering. Geleidelijk maakt dit plaats voor irritaties en ergernis over de uitzichtloze ziekenhuissituatie. Na 8 maanden besluit zij Pascal verder thuis te verplegen. In eenvoudige taal heeft zij dit verslag geschreven dat zich in een adem laat uitlezen. In tegenstelling tot soortgelijke boeken heeft zij geen neiging tot zelfingenomenheid, zelfbeklag of neiging tot valse dramatiek. Een meeslepend boek dat regelmatig diep ontroert.

Geen woorden aan toe te voegen.

GH